Pseudomonas solanacearum
Güney Bakteriyel Solgunluğu

Etmenin genel özellikleri :
Pseudomonas solanacearum E.F. Smith (Ralstonia solanacearum) bakteriyel bir etmen olup, kahverengi çürüklük ya da yanıklık olarak da adlandırılır. Subtropikal iklimlerde oldukça yaygın olarak görülür. Konukçuları; domates, patates, tütün, patlıcan, yerfıstığı, çilek, bazı muz çeşitleri ve yabancı otlardır. Bakteriyel etmen toprak kökenlidir ve çok düşük sıcaklıklar olmadığı sürece toprakta barınabilirler. Toprakta bitki yumruları ve yabancı otlar üzerinde olumsuz kış koşullarını geçirir ve daha ılıman iklim bölgelerinde ise toprakta da canlı kalabilir. Bakteriyel etmen infekteli tohum, yumru, fide ve işleme aletleri (budama makası gibi) taşınmaktadır. Bitkiye giriş yerleri ise bitkileri işleme esnasında açılan yaralar, böçek yaraları ve doğal açıklıklardır. Nematodlar ile ortaya çıktığında zarar artabilir. Solgunluk organizması yüksek pH' ya, düşük sıcaklıklara ve düşük toprak nemine karşı duyarlıdır.

Belirtileri:
Bitkilerde ilk belirti genç yaprakların solması ve daha yaşlı yaprakların sararması şeklinde kendini gösterir. Böyle bitkiler söküldüğünde, köklerde ve gövde de hastalık belirtisi görülür. Gövdenin kabuk altına bakıldığında ilettim demetlerinde kararma, köklerde ise suda ıslanmış gibi bir görünüm sergiler. Kahverengileşme ve köklerdeki çürüme ilerleme gösterirken, solgunluk ve ölüm gösteren bitkilerin sayısında artma gözlenir ve sonuçta bitkiler ölür. Tolerant olan bitkilerde bodurlaşma ya da yavaş çürüme gözlenir. Yeni olarak infektelenmiş gövde ve kökler çapraz olarak kesilip sıkıldığında, gri ile sarımsı bir renkte bakteriyel akıntı (ooze) görülmektedir. Diğer solgunluk etmenlerinden bunları ayırmak için, kahverengi olan gövdeden ince bir kesit alınır ve su içeren bir petri kapına yerleştirilir. Eğer dokularda bakteri var ise, yaklaşık 5 dakika içerisinde sütümsü bir akıntı bu dokulardan salgılanır.

Mücadelesi:
   Kültürel Mücadele:
1. Dayanıklı çeşitlerin kullanımı.
2.
Hastalıktan ari tohum ve fidelerin kullanımı.
3.
Sera ve tohum yataklarında hastalıktan ari toprak, su ve alet-ekipmanı kullanılmalı.
4. Yabancı ot kontrolüne, böceklerin bitkilerde yara açmaması için böcekler ile mücadeleye önem verilmeli.
5. Hastalıklı fideler hemen yetiştirlme ortamlarında uzaklaştırılmalı ve imha edilmeli.
6. Yüksek nitrojen seviyesinin oluşumuna izin verilmemeli.
7. Bitkileri işleme esnasında yaralamadan sakınmalı.
   Kimyasal Mücadele:

Bulaşık tohum yataklarının sezon süresince Chloropicrin ile ilaçlama tavsiye edilir. toprak ilaçlamasında metil bromide ve metham- sodium daha az etkilidir. Bakırılı ilaçlar bakteriyel etmenin diğer bitkilere yayılmasını engellemek için tavsiye edilir.

Zirai Mücadele Teknik Talimatlarına göre tavsiye edilen kimyasal ilaçlar aşağıdaki tabloda verilmektedir.

Kullanılan Kimyasal İlaçlar (Fungisid)
Kullanım Miktarı
(100 Litre)
Bakır Oksit WP 50% 300-400 g
Bakır Oksiklorid WP 50% 300-400 g
Bakır Kompleks + Mancozeb WP 21+20% 300 g
Bazik Bakır Sülfat WP 52.5 % 400 g
Bakır Hidroksit WP 50% 250 g
Yağ ve rosin asitlerinin Bakır Tuzları EC 51.1 200 c

Başa Geri Dön
Domates Hastalıklarına Geri Dön

 

Bu sayfanın dizaynı ve tüm içeriği Cahid ÇAKIR tarafından hazırlanmıştır.
Sayfaların en iyi görüntüsü 800 X 600 ekran çözünürlüğünde IE' da görebilirsiniz
Eleştiri ve önerilerinizi bekliyoruz.
e-mail:cahidcakir@bitkisagligi.net